Ik heb op mijn ID’s me armband staan: ‘Running clears my mind’

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik Arianne haar reactie eerst niet helemaal begreep.  ‘Wat bedoelde ze toch met ‘mijn ID’s me armband’?

Google vertelde me (www.idsme.nl) dat dit een SOS polsbandje is is dat je als sporter kan omdoen, waarop je jouw naam kan vermelden en de  contactgegevens van de persoon die moet worden gewaarschuwd als er iets aan de hand is. Maar je kan er ook belangrijke medische informatie op kwijt, zoals een allergie waar je mee kampt of een ziekte waarvan hulpverleners op de hoogte moeten zijn. Interessant, niet? Of jouw motto of een inspirerende quote, zoals bij Arianne: ‘Running clears my mind’.

Deze quote sprak voor mij dan wel weer wel voor zich omdat ik het lopen zelf ook ervaar als een manier om mijn hoofd terug leeg te maken als ik te veel of te lang aan het denken ben geweest, om orde en structuur te krijgen in gedachten die zich soms te pas en te onpas kris kras door elkaar aandienen, om zorgen beter te kunnen plaatsen, om terug helder te kunnen denken.

Neurowetenschappers hebben dit vrij recent onderzocht en ontdekten dat een stevige fysieke inspanning, waarbij je flink moet zweten, je brein helpt om nieuwe neuronen aan te maken. Tot dan toe werd aangenomen dat je brein slechts neuronen aanmaakte tot aan het moment dat je volwassen werd. Niet dus.

De nieuwe neuronen worden aangemaakt

• in de hippocampus, het deel van je hersenen dat verantwoordelijk is voor leren en geheugen

 

• in de frontale lob, het gedeelte van de hersenen dat wordt geassocieerd met helder denken en zaken als ‘vooruit  plannen, focus, concentratie, het jezelf een doel stellen en timemanagement maar ook met emotieregulatie, hetgeen verklaart waarom hardlopers zich vaak beter voelen na het hardlopen

Boeiend!

Hardlopen brengt mij ontspanning en kracht… na jaren van ziek zijn en niet weten wat er aan de hand was (epilepsie, moe, meerdere botbreuken etc.) en uitvallen op school ben ik stap voor stap gekomen waar ik nu ben en daar ben ik trots op.

Rennen door de natuur, zonder muziek maar echt genieten en tot mijzelf komen. Heerlijk!

Terechte trots na jaren zoeken, Esther!

Het is ook voor mij een aantal jaar geleden begonnen.

Qua sport stond ik een beetje stil. Ik wilde graag sporten maar had geen idee wat.

Tja de sportschool dan met toestellen en gewichten, niet onaardig maar ook niet aanstekelijk.

‘Ga een keer hardlopen’, zei een vriend tegen me en hij gaf me wat tips en richting. Ik mocht een sporthorloge lenen en hij gaf me een doel mee, ren onder een bepaalde hartslag (141 geloof ik).

Dat deed ik en wonderlijk genoeg ging er een wereld voor me open, mijn hoofd was zwaar leeg! Ik voelde me goed en helder en de dagen daarna sliep ik ook beter en na een tijdje verloor ik zelfs wat gewicht (dat was wel nodig).

Toen ik eenmaal begon met hardlopen ben ik niet meer gestopt.  Het hardloopvirus sloeg over en ik had mijn sport gevonden.

Zelfstudie was mijn start, youtube filmpjes kijken, blog en boeken lezen, zelf schema’s maken, blessures krijgen en daar weer van leren.

Ik ben daarna bij hardloopgroepen les gaan volgen en begon mee te doen met evenementen. Het mooiste dat ik daar ontdekte, was de eyeopener dat iedere hardloper hetzelfde is als je kijkt naar de inspanning die ze doen en dat maakt ons één, kijk maar naar de glimlachen op de gezichten als men over de finish is gekomen. Die ontdekking verrijkte mijn liefde voor de sport en mens nog meer.

Super, Michael, ik ben echt blij voor jou dat je het lopen ook ontdekt hebt!

 

 

 

 

 

 

Julian Korn:

Lopen heeft mij extra geholpen om succesvol te kunnen stoppen met roken.

Het rusteloze gevoel kon ik perfect kwijt bij het lopen. Zodra het gevoel van nicotinebehoefte naar boven komt en dat niet wordt ‘aangevuld’ door te roken, dan kan men daar heel onrustig en chagrijnig van worden. Het voelt ook alsof er te veel opgekropte energie in je lichaam zit en je weet niet wat je er mee moet. Uiteraard is dit een ontwenningsverschijnsel, maar waarom zou je dit gevoel niet verlichten of verhelpen door te gaan hardlopen.

Na het hardlopen voel je je echt een stuk beter. Waarschijnlijk door de ‘runners high’ 🙂

Nu – in coronatijd – is het ook echt iets waar ik naar uit kijk om te mogen doen.

Het fijne is ook dat als je aan het lopen bent, je echt in het moment zit en al het andere om je heen kan vergeten.

Bedankt om jouw verhaal te delen, Julian, het kan een duwtje in de rug zijn voor wie graag wil stoppen met roken maar omwille van die ontwenningsverschijnselen de stap nog niet zette.

 

Vandaag wil ik graag het verhaal van Hanneke Schuurman met jullie delen.

Lopen heeft mij vrijheid gegeven. 

In juni 2017 belandde ik in een rolstoel door een ongeluk. Zware hersenschudding, whiplash, hersenbeschadiging, verschoven ruggenwervels. Op het randje van een dwarslaesie. 

Geen enkele arts durfde mij te helpen om uit die rolstoel te komen. 

In 2020 begonnen met hardlopen en inmiddels heb ik de 10 km mogen aantikken en heb ik ongeveer 30 mooie medailles mogen behalen door virtuele runs. 

Door te blijven vechten en te dromen bereik je veel. 

Ik heb mijzelf opnieuw leren lopen. Stapje voor stapje en heb nu mijn oude leven terug. Wel met verschoven wervels maar daar laat ik mij niet door tegenhouden. Opgeven is geen optie.

Heel veel bewondering voor jou Hanneke. Ik wens jou nog heel veel mooie loopmomenten!